Tussen Trujillo en Placensia rijden we over exact één weg: de EX208. Om correct te zijn maken we een uitzondering waar ik het straks zal over hebben. De eerste helft van het traject gaat door een zacht glooiend landschap van dorre weides met steeneik, schapen, koeien, paarden en hier en daar een ezel. We kruisen twee keer een lieflijk riviertje. De wind zit voor het eerste deze reis tegen. Toch hebben we tegen goed half elf al bijna veertig kilometer gereden. Vanaf dan verandert het landschap en zakt ons snelheid.
De reden waarom we in Mérida gekozen hebben voor de optie via Trujillo ligt voor ons. Het gaat nu meer bergop en bergaf. Wie onze blog vorig jaar las herinnert zich misschien nog dat we toen op een bepaald moment aan de bron van de Taag stonden. We rijden ze nu terug tegemoet. De reden om hier te zijn is echter het nationaal park van Monfrague. De rotsen langs de Taag zijn de thuis van vele roofvogels. Vale gier, monniksgier, oehoe, zwarte ooievaar en de zeldzame Spaanse keizersarend huizen hier op de rotsen. Op een gegeven moment komen we aan een parking met hoog boven op de rotsen een toren. Er blijkt om het kwartier een shuttlebus te zijn naar de toren. Als de bus dat kan... 't Is maar een kilometer maar wel tegen 20%. Boven wacht de beloning. Vanop de toren hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving en zien we de roofvogels onder en boven ons cirkelen. Hier staan vogelspotters met indrukwekkende lenzen hun kiekjes te maken.
Terug beneden komen we aan een uitzichtpunt dat het hoogtepunt is. De Taag vloeit hier door twee rotsen door en we zitten hier met onze neus op ontelbaar veel vogels. We worden er stil van.
Na al dit fraais klimmen het dal uit tot aan een bezoekerscentrum. Tijd voor picknick. Met een volle maag kunnen we de laatste 23 kilometer tot Placensia aan. Daarvan is bijna iedere meter klimmen met de wind op kop. Enkel net voor het centrum is er een stevige afdaling.
Placensia is een stadje dat zo uit de middeleeuwen naar onze tijd is verplaatst. Het oude centrum dat nog helemaal ommuurd is, is echt mooi. We verkennen er een palazzo, een kerk en het aquaduct. De kathedraal is best merkwaardig. Er is nog een gedeelte van de oude kathedraal. Later is men een nieuwe beginnen bouwen maar is men moeten stoppen omdat het geld op was. Slechts de helft van de nieuwe is gerealiseerd. De twee zitten in mekaar verweven en het vraagt even wennen om je weg te vinden. De nieuwe kathedraal is in 2009 schitterend gerestaureerd.
Als laatste bezoeken we nog even een vogelparkje. Het zit er vol pauwen. Vandaag leerden we dat er ook zwarte ooievaars en witte pauwen bestaan. Gelukkig zien we nog geen roze olifantjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten