De rit start over een heerlijk wegje met perfect lopend asfalt door een schitterend natuurpark. De zon komt net boven de heuvels die bezaaid zijn met olijfbomen. Het wegje kronkelt als een wild riviertje door de heuvels.
Na veertien kilometer komen we in een eerste dorp. We nestelen ons op een terras in de vroege ochtendzon voor het ontbijt. Verderop volgen we een grotere weg maar omdat er een nieuwe snelweg min of meer parallel loopt, is hier weinig verkeer. Een stevige bergop is ons part. Die voert ons tot Monasterio, een volgende dorp. Bij een klein stuwmeer denken we even aan zwemmen of ... een pedalo huren. Toch maar niet. We draaien een klein wegje in, recht het landelijke Extramadura in. In de weides staan schapen en koeien. De muurtjes die de verschillende perselen afboorden noemen ze in Engeland dry stone walls. Het zijn gewoon gestapelde stenen zonder mortel ertussen. We zouden ons op het Britse eiland kunnen wanen maar de olijfbomen passen niet in het plaatje. De weg is afgezoomd met vele gele bloemen. Af en toe cirkelt een roofvogel nieuwsgierig boven ons hoofd. Zo is het heerlijk fietsen. Uiteindelijk arriveren we in Fuente de Cantos. Dit dorp is de geboorteplaats van Zurbaran. In 2014 was deze belangrijke Spaanse schilder 350 jaar geleden gestorven. Sindsdien is hier een klein museum. Een vriendelijke jonge dame geeft ons een privérondleiding.
Daarna is het nog vierentwintig kilometer fietsen tot Zafra. Dit stadje bevat verschillende bezienswaardigheden. Terwijl we voor een gesloten toeristisch kantoor staan, is het lot ons weeral gunstig gezind. Een dame zegt dat ze binnen een half uur een rondleiding van twee uur start. We verstaan geen Spaans maar we besluiten toch mee te gaan. Een ander koppel krijgt uitleg in het Spaans. Voor ons vertaalt ze alles in het Engels. We bezoeken een middeleeuws klooster, een kathedraal met schilderingen van Zurbaran, twee mooie pleinen vol terrasjes, een stadpoort, de eerste apotheek van de stad daterend uit de 16e eeuw en verschillende grote herenhuizen. De topper is het alcazar. Dat is een 15e-eeuwse burcht die later tot paleis is omgevormd. Nu is het een schitterende parador.
Oh ja. In Extramadura wordt iedere zichzelf respecterende toren bezet door ooievaars. Op de kerktoren in Fuente de Cantos tellen we zes nesten. Op een ervan zien we zelfs twee jongen. Wij doen nu onze snavel dicht en oogjes toe. Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten