Onze laatste dag is de langste en zwaarste. Even wat cijfers voor de specialisten. 131km gereden, 2298 meter gestegen, 2203 meter gedaald en 2624 kcaloriën verbrand. Bij het vertrek klommen we uit Ourence recht de mist in de rondliggende bergen in. Ofwel lost de mist op, ofwel klimmen wij eruit. Vast staat dat we na een uur terug in de zon rijden. Ourense ligt op honderd meter en wij moeten naar elfhonderd. Van de eerste veertig kilometer zijn er ongeveer tien niet bergop. Vanaf het dorpje Cea verlaten we een grote baan en wordt het ondanks de klim genieten. We rijden door een bebost dal met regelmatig een dorpje en open stukken. De vergezichten zijn schitterend. Midden in het niets komen we langs een gigantisch klooster. De oudste delen dateren uit de twaalfde eeuw.
Eenmaal over de top komen we in een brede vallei die we op en af via de valleiwand volgen. Het landschap is ruig, heel groen en de berm staat vol bloemen. Het is leuk fietsen. Meermaals moeten we nog flink bergop maar regelmatig mag het ook stevig bergaf.
In een dorp waar we onze picknick nuttigen staat een heel fraai voorbeeld van wat Nederlanders een huis met een serre moeten. Voor alle duidelijkheid. Voor een Vlaming is een serre een glazen kast in de tuin om groeten in te kweken. Deze huizen hebben wat wij een veranda op een balkon noemen. Heel typisch voor Galicië.
Iets voor vijf beginnen we aan de laatste klim net voor Santiago de Compostella. De stad verstopt zich tot het laatste moment. Zelfs in de stad moet het nog even flink bergop. In het oude centrum gaan we te voet op zoek naar de kathedraal want het is in de nauwe straatjes veel te druk. Zoals de meeste pelgrims maken we een foto voor de kathedraal. Heel romantisch. Een groot stuk van de facade zit verstopt achter een stelling.
Wij vinden dat we een ijsje hebben verdient. Dat smaakt. Een Nederlands dame komt op de bank bij ons zitten. Ze is na vier maand stappen aangekomen. Proficiat.
Wij moeten ons nu nog ontdoen van de fiets. Dat gaat vlot. Iemand van Soetens, de vervoersmaatschappij is aanwezig in het hotel. Wat papieren invullen en betalen. Binnen een paar dagen staat de fiets thuis.
Santiago is op het eerste gezicht een gezellige stad en het oude centrum staat vol met oude gebouwen. Daar zullen we er morgen een paar van bezoeken. Als we 's avonds iets zoeken om te gaan eten blijkt het toch maar een ordinaire "tourist trap" te zijn. De cava om onze aankomst te vieren was een tegenvaller. Het eten was wel goed. Morgen gaan we iets later opstaan, proberen toch, en de stad verkennen. Een pelgrimsdiploma zullen we niet krijgen want we hebben onderweg geen enkele stempel gevraagd. We zijn ook maar op vakantie, he.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten